Moonchild

Een tijd geleden, in een zeer bijgelovige stad, werden oude gebruiken hervat. Verdacht van hekserij, hocus pocus, of het zijn van een weerwolf, eindigden talloze onschuldige levens op de brandstapel. Maar, net in die tijd, besloot een nieuwe soort te ontstaan. Mensen met fel of vreemd gekleurde ogen en langere hoektanden klopten aan, ze stonden bekend om hun goede zintuigen en droegen de naam ‘Moonchild’, omdat ze liever ’s nachts buiten waren dan overdag. Ze werden goed ontvangen, ondanks het feit dat bloed hen sterker maakte, en ze met een enkele beet een mens de verandering lieten doormaken. Het ging allemaal goed, tot een Moonchild besloot gewelddadig te worden. Mens na mens werd afgeslacht, Moonchild na Moonchild belandde op de brandstapel en moest het lootje leggen, de rest sloeg op de vlucht. Ze leefden in angst en onzekerheid… Tot enkelen een perfecte plek vonden, ver genoeg weg van mensen. Hier werd een school opgericht, zodat de soort zou blijven bestaan. Af en toe werden er mensen gebracht, wanneer een Moonchild de school verlaten had, en iemand had weten te bijten.. Mensen veranderen, en wisten hierna niet langer wat hen gebeurd was. Enkel hun naam en leeftijd restte hen nog, en ze waren dan ook makkelijk beïnvloedbaar. En zo is het nog steeds. Treed binnen in de wereld van ontspanning, ongedwongen lessen, een grote school, en vooral veel plezier.