I'm sorry.. [&Avelin]

you're gonna here me roar

Met een gehaaste tred liep een lange man door de gangen van de school, hij streek even nadenkend door zijn haar. Ze was hier, ze was veilig. Maar toch voelde het niet goed, hij had zelf al zo’n hekel aan dit leven en wilde graag terug naar zijn oude leven. Hoewel hij zich daar vrijwel niets van herinnerde, het kon nooit erger zijn dan de verandering die hij nu doorgemaakt had. Hij haatte die gekleurde ogen, die hoektanden. Hij wilde weer net zo zijn als ieder ander mens, hij wilde niet anders zijn. En nu had hij iemand anders het zelfde lot toegeworpen. Colin kon nu immers niets anders toen dan haar te bezoeken, dat was wel zo eh.. beleefd.. Hij kon het haar nooit uitleggen, ze zou hem haten. Dat was zeker. Met een snelle beweging opende hij de deur en glipte de kamer in, in een poging zo min mogelijk licht binnen te laten. Een kort moment dacht hij gepijnigd terug aan het roodharige meisje, die hij al langere tijd op het oog had gehad. Nu was ze hier. Nu was ze hetzelfde als hij was.